Bóbr europejski (Castor fiber) jest największym polskim gryzoniem, o czym świadczą silnie wykształcone, stale rosnące siekacze. Potrafi ścinać nimi nawet duże drzewa. Żywi się przybrzeżnymi roślinami, korą z młodych gałązek, a zimą – łykiem drzew liściastych, zgromadzonym w lecie.

Bobry nie mówią:     - Dzień dobry!                                Bobry mówią:                                 - Dzień bobry!                                 A gdy wieczorem                           Nad wodą staną,                           Zamiast:                                         - Dobranoc!                                    Mówią: - Bobranoc!                       Wanda Chotomska

Długość ich ciał może dochodzić do 100 cm, w tym ogona to około 10–20 cm. Tylne łapy są duże (kilkanaście cm długości), palce połączone są błoną pławną, dzięki czemu bóbr jest doskonałym pływakiem. Przednie łapy są dużo drobniejsze, często pomagają sobie nimi np. przy jedzeniu. Spłaszczony, szeroki ogon jest pokryty łuskami, niekiedy bóbr ciągnie go za sobą, zostawiając charakterystyczny ślad. Ogon również jest pomocny w pływaniu, dodatkowo służy jako ster.

Ciężko spotkać te gryzonie, gdyż bóbr jest zwierzęciem skrytym, aktywnym głównie nocą, o zmierzchu i o świcie. Występuje nad wodami – rzekami, strumieniami, jeziorami, w wilgotnych lasach i zaroślach. Wejście do ich nor, ze względu na bezpieczeństwo znajduje się pod wodą, budują także kopce z gałęzi i mułu – żeremia. Żyją w rodzinach, wspólnie budują tamy.

Na zdjęciach można zauważyć "pracę" bobrów. Zwierzę ścina drzewa, ponieważ ich pnie służą mu do budowy tamy. Drobniejsze, boczne gałęzie są odgryzane i zostaną użyte do naprawy lub budowy żeremi.

Fot. Joanna Cichońska

Czy wiesz, że...

• Futro bobrów nie przepuszcza wody (przez piżmo),
• Kiedy nurkują pod wodą ich uszy się zatykają,
• Bóbr potrafi wstrzymać oddech nawet na kwadrans, co czyni go wyśmienitym nurkiem,
• Żółty lub nawet czerwonawy kolor zębów bobra świadczy o ich dobrym zdrowiu, bo wynika z dużej ilości żelaza w szkliwie,
• Siekacze, których bóbr używa do żerowania i ścinania drzew, rosną przez całe jego życie i nie mają korzeni,
• Bóbr jest monogamiczny i tworzy trwałe, wieloletnie związki z jednym partnerem,
• W średniowieczu, ze względu na obecność łusek na ogonie, Kościół pozwalał na jedzenie bobrzego mięsa w dni postne, jak ryby.

Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o bobrze europejskim zapraszamy do cyklu Wierzę w leśne zwierzę. Ponadto zachęcamy Was do przeczytania artykułu w Echach Leśnych, poświęconego naszym wodnym architektom.