Asset Publisher Asset Publisher

Profilaktyka ASF

W ostatnim czasie w południowo-zachodniej części Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu, potwierdzono przypadek występowania afrykańskiego pomoru świń (ASF). W związku z rosnącym zagrożeniem, przypominamy zasady zachowania w przypadku znalezienia padłego dzika w lesie.

Jak postępować po znalezieniu padłego dzika? * 

 
  1. Jeżeli to możliwe, oznakować miejsce znalezienia zwłok dzika w celu ułatwienia ich odnalezienia przez właściwe służby;
     
  2. Powstrzymać się od dotykania zwłok dzika i pozostawić je w miejscu znalezienia. Nie należy zbliżać się do miejsca znalezienia zwłok;
     
  3. Zgłosić fakt znalezienia padłego dzika do właściwego miejscowo powiatowego lekarza weterynarii lub najbliższej lecznicy weterynaryjnej lub straży miejskiej lub miejscowego koła łowieckiego, starosty, burmistrza lub wójta gminy. 
    W trakcie zgłoszenia należy podać miejsce znalezienia zwłok (np. charakterystyczne punkty orientacyjne lub współrzędne GPS), dane osoby zgłaszającej (w tym numer telefonu kontaktowego), liczbę znalezionych zwłok dzików w danym miejscu, ewentualnie stan zwłok padłych dzików (stan ewentualnego rozkładu, wyłącznie kości); 
 
Afrykański pomór świń (ASF) to groźna choroba wirusowa, na którą chorują wyłącznie świnie i dziki. Ludzie nie są wrażliwi na zakeżenie wirusem
W związku z zagrożeniem ASF: *
 
  1. W lesie nie wolno pozostawiać żadnych odpadów żywnościowych;
     
  2. Należy powstrzymać się od wywoływania hałasu, który powoduje płoszenie dzików (w tym używania sprzętów lub pojazdów powodujących hałas);
     
  3. Nie spuszczać psów ze smyczy;
     
  4. Należy pamiętać, iż zgodnie z prawem, na obszarach występowania ASF, osobom mającym kontakt z dzikami nakazuje się stosowanie środków higieny niezbędnych do ograniczenia ryzyka szerzenia się ASF, w tym odkażanie rąk i obuwia. 
    Po powrocie do domu należy starannie wyczyścić i dezynfekować obuwie, a odzież przeznaczyć do prania

     
  5. Należy przestrzegać zasady, że osoba, która znalazła padłego dzika, a tym samym mogła mieć kontakt z wirusem ASF, przez 72 godziny po tym fakcie, nie powinna wchodzić do miejsc, w których utrzymywane są świnie i nie wykonywać czynności związanych z obsługą świń.  
 
Więcej o Afrykańskim Pomorze Świń (ASF) znajduje się tutaj. 
 
 
* Opracowano w Głównym Inspektoracie Weterynarii

Asset Publisher Asset Publisher

Back

Sporządzono Wieloletnie Łowieckie Plany Hodowlane

Sporządzono Wieloletnie Łowieckie Plany Hodowlane

Od 1 kwietnia br. obowiązuje na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu III edycja WŁPH. Dokumenty zatwierdzono na okres 10-letni, do marca 2027 r. Plany sporządza dyrektor RDLP w Poznaniu w uzgodnieniu z Marszałkiem Województwa i Polskim Związkiem Łowieckim.

Wieloletnie Łowieckie Plany Hodowlane nierozerwalnie powiązane są z koncepcją rejonów hodowlanych. Głównym celem łowieckich rejonów hodowlanych jest wdrożenie idei wielkoobszarowego planowania w gospodarce łowieckiej. Rejony hodowlane to obszary obejmujące swym zasięgiem całoroczne areały bytowania lokalnych populacji zwierzyny. Granice rejonów są wyznaczane z uwzględnieniem lokalizacji wszystkich kompleksów leśnych i naturalnych ciągów migracyjnych zwierząt.  Dla każdego rejonu hodowlanego WŁPH sporządzany jest oddzielnie.

Gospodarka łowiecka w Polsce prowadzona jest na zasadach określonych w ustawie „Prawo łowieckie", w oparciu o Roczne Plany Łowieckie i Wieloletnie Łowieckie Plany Hodowlane.

Pierwsze historyczne WŁPH zostały opracowane w 1998 roku i obowiązywały w okresie od roku 1998 do roku 2007, czyli przez dziewięć lat – zgodnie z dyspozycją zawartą w rozporządzeniu Ministra Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Następne WŁPH  sporządzono na okres 10-letni (od 01.04.2007 r. do 31.03.2017 r.). Aktualnie powstała III edycja WŁPH na okres 10-letni (od 01.04.2017 r. do 31.03.2027 r.).

Opracowanie planów wieloletnich poprzedzone było analizą i oceną realizacji zadań wynikających z poprzedniego dziesięciolecia. Wieloletnie Łowieckie Plany Hodowlane stanowią cenną bazę informacji o lokalnych populacjach zwierzyny, zawierają wiele szczegółowych danych, między innymi: wyjściowe stany inwentaryzacyjne zwierzyny z początku okresu obowiązywania, opis struktury płciowej zwierzyny grubej, opis struktury wiekowej samców zwierzyny płowej oraz docelowe liczebności zwierzyny na koniec okresu obowiązywania planów.

Nadzór nad realizacją Wieloletniego Łowieckiego Planu Hodowlanego zapewnia Koordynator Rejonów Hodowlanych.

Zawarto w nich ocenę zagospodarowania każdego obwodu łowieckiego, podając liczbę i rodzaj urządzeń związanych z prowadzeniem gospodarki łowieckiej, zamieszczono powierzchnię obszarów obsianych lub obsadzonych roślinami stanowiącymi żer dla zwierzyny (poletek łowieckich), obliczono powierzchnię zagospodarowanych łąk śródleśnych i przyleśnych, ilość pasów zaporowych i ich łączną długość wyrażoną w kilometrach. Każdemu dzierżawcy i zarządcy Plan wytycza zadania polegające m.in. na gospodarowaniu lokalnymi populacjami i zagospodarowaniu obwodów łowieckich.