Na wystawie prezentowane są głównie exlibrisy, ale znajdziemy tam również tempery, akwaforty i grafiki pochodzące ze zbiorów, emerytowanego Leśniczego Leśnictwa Kobylepole (Nadleśnictwo Babki). Najstarsze, prezentowane dzieła powstały już pod koniec XV wieku. Tematyka prac nawiązuje do mitologii słowiańskiej, legend o św. Hubercie, owadów, płazów, gadów, ssaków leśnych, ekologii i ornitologii. 

Spośród nich szczególne uwagi pozostają prace poznańskich artystów Andrzeja Kandziory i Pawła Mrowińskiego. Ciekawe, przykuwające uwagę odbiorcy są te wykonane techniką tempery. Motywem przewodnim są bogactwo świata przyrody, zwierzęta i rośliny oraz rola lasu w kształtowaniu kultury człowieka. Jak wspomina autor wystawy Ryszard Wagner "Historia rozwoju kulturowego, duchowego i materialnego człowieka, związana jest z najstarszą formą lasu – puszczą, jej wpływ widoczny jest szczególnie w języku, mitologii, plemiennych religiach, legendach i religiach. Heraldyce, literaturze, muzyce, malarstwie, grafice i symbolice".

Exlibrisy przedstawiają często postacie z mitów i legend. Ich miejscem bytowania są niedostępne leśne uroczyska, moczary i knieje. Te leśne tereny, niedostępne i tajemnicze dla ludzi, były źródłem podań i wierzeń, których istotę często przedstawiano w grafikach i exlibrisach. Opowiadają one o bożkach i duchach czasami złośliwych, ale równie często pełnych życzliwości dla odwiedzających lasy.

Ciekawostką jest również to, że w historii rozwoju naszej kultury poszczególnym gatunkom drzew nadawano specyficzne cechy i symbole. Dla przykładu dąb symbolizował odwagę, siłę i mądrość, buk-pewność siebie, siłę i pogodę ducha, grab-odporność, wytrwałość i silną osobowość, brzoza-piękno, harmonię, młodość i kobiecą wrażliwość, sosna-mistycyzm, natchnienie i duchową wrażliwość, z kolei wierzba-melancholię, smutek i żal.

Exlibris- dosłownie z języka oznacza z książek, to swoisty znak podpis właściciela księgozbioru.

Na wystawie wyeksponowano również dzieło plastyczne, autorstwa Stanisława Mrowińskiego, zatytułowane „Żubr”, który jest symbolem Puszczy Białowieskiej. Praca ta namalowana została techniką tempery. Prawdziwym skarbem, który zobaczymy na wystawie jest dzieło Ludwika Misky. Wykonane w technice drzeworytu przed 1939 r., przedstawia przedwojenną leśniczówkę. Jest to jedyna praca tego autora, jaka ocalała z czasów Powstania Warszawskiego.