Asset Publisher Asset Publisher

Back

PO CO LEŚNIK JESIENIĄ GRZEBIE W ZIEMI?

PO CO LEŚNIK JESIENIĄ GRZEBIE W ZIEMI?

Tuż po pierwszych jesiennych przymrozkach leśnicy bawiąc się niejako w detektywów rozpoczynają niesamowite poszukiwania. Mowa oczywiście o jesiennych poszukiwaniach szkodników, za pomocą, których leśnicy szacują czy drzewostany sosnowe są zagrożone przez owady liściożerne zimujące w ściole.

Późna jesień to nie tylko czas „burzy” kolorów w lesie, ale również czas kiedy owady szukają miejsca gdzie spędzą zimowy okres. Leśnicy w całej Polsce, w tym okresie, ruszają w konkretne miejsca w lesie aby jak typowy poszukiwacz skarbów szukać nie złota, ale różnych form zimujących szkodników pierwotnych sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.).

Jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny służą do oceny zagrożenia drzewostanów sosnowych przez szkodniki liściożerne, głównie takich gatunków, jak: strzygonia choinówka, poproch cetyniak, siwiotek borowiec (gatunki te zimują w stadium poczwarki w ściółce pod okapem drzewostanu), barczatka sosnówka (zimuje gąsienica), osnuja gwiaździsta (zimuje larwa bez oprzędu) oraz gatunków z rodziny borecznikowatych (zimują larwy w oprzędach – kokonach).

Zdjęcie przedstawia owady najczęściej znajdowane w czasie jesiennych poszukiwań szkodników liściożernych sosny. Na zdjęciu znajduje się: poczwarka strygoni choinówki, poczwarka poprocha cetyniaka, gąsienice barczatki sosnówki, larwy osnui gwiaździstej, kokony borecznika sosnowcaPoszukiwania owadów polegają na rozgarnięciu ściółki aż do warstwy gleby mineralnej i ich zebraniu. Jest kilka metod inwentaryzacyjnych, które temu służą. Przeszukuje się całą ściółkę wokół drzewa – to metoda podokapowa, lub w specjalnie wyznaczonych do tego celu ramkach o wymiarach pół metra na metr. Przy poszukiwaniach pracuje się w zespołach kilku osobowych, złożonych z pracowników Zakładu Usług Leśnych oraz osoby nadzorującej z leśnictwa.

Zdjęcie przedstawia mężczyznę rozgarniającego ściółkę w poszukiwaniu owadów. (Fot. Rafał Śniegocki RDLP w Poznaniu)

Występowanie owadów w poszczególnych partiach drzewa nie jest przypadkowe -  uzależnione jest od gatunku owada. Dla przykładu w okolicach szyi korzeniowej można znaleźć kokony borecznika sosnowca i borecznika jasnobrzuchego. Najbliżej pnia drzewa spotkać można gąsienice barczatki sosnówki. W strefie środkowej znajduje się więcej poczwarek: strzygoni choinówki, poprocha cetyniaka, siwiotka borowca oraz kokonów innych gatunków boreczników, zaś w strefie najbardziej oddalonej od pnia drzewa można znaleźć więcej larw osnui gwiaździstej, zwłaszcza w początkowej fazie jej gradacji (larwy osnui przebywają także w glebie mineralnej) oraz kokonów niektórych gatunków boreczników, jak borecznika zielonożółtego, koncentrującego się głównie w mchu w miejscach naświetlonych.

Zebrane owady trafiają do tekturowych pudełek, które zostają odpowiednio opisane a następnie przewożone są do nadleśnictwa, a stamtąd do Zespołu Ochrony Lasu. Zadaniem osób oceniających owady jest określenie gatunku, zdrowotności poczwarek lub larw, a także określenie zagrożenia na podstawie złożonej próbki.

fot. Agata Ożarowska. Zdjęcie przedstawia laboratorium i  pracujące przy mikroskopach kobietyTematu jesiennych poszukiwań nie mogło zabraknąć również na kanale Echa Leśne TV. Zapraszamy do oglądania i subskrypcji kanału. O groźnych owadach opowiada tym razem Dominika Nadolna z RDLP w Pile.