Puchacz

Już za kilka tygodni Noc Sów. W ramach przygotowań do tego wydarzenia będziemy publikować dla Was co tydzień sowie opowieści. Zaczynamy z przytupem i rozmachem, gdyż od największej sowy Europy. Czy można ją zobaczyć w wielkopolskich lasach? Odpowiedź brzmi tak, choć mimo dużych rozmiarów dostrzec ją w lesie jest niezwykle ciężko. To skryty i płochliwy gatunek, dlatego zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest nastawienie… uszu. Mowa o puchaczu.

Sowie zmysły, część 1

Sowy są grupą ptaków osadzoną w kulturze całego świata od czasów starożytnych. Jest to zarazem najbardziej rozpoznawalny rząd ptaków, z którym związanych jest wiele legend, przesądów i zabobonów. Niezależnie od kontynentów, wyznań i wierzeń sowy przez swój wygląd i zachowanie wywoływały u ludzi na całym świecie podobne skojarzenia. Przyczyn wpływających na naszą sowią podświadomość jest wiele. Zaliczymy do nich nocny tryb życia, bezszelestny lot, przywodzący na myśl ducha czy zjawę, wielkie, przenikliwe i wszystko widzące oczy oraz odgłosy o tajemniczym i zatrważającym brzmieniu. To one oddziałują na ludzki umysł i zmysły jednakowo, niezależnie od granic państw czy różnic kulturowych.

Sowie zmysły, część 2

Zapewne każdy z Was raz w życiu słyszał sowę. Chociażby podczas oglądania filmów, i to nie koniecznie horrorów. Sowi „śpiew” dodaje w kinematografii odpowiedniego nastroju grozy i trwogi, pobudza zmysły i wyobraźnię. Czy jest bowiem coś bardziej przerażającego niż „śmiech diabła” w ciemną noc, wydobywający się z wnętrza lasu? Uchylmy nieco rąbka wokalnej tajemnicy sowiego głosu.

Sowy, bezszelestni łowcy

Pojawiają się znikąd i odlatują w ciemną dal mroku nocy. Często podczas nocnych nasłuchów zaskakują obserwatora, lądując bezszelestnie za jego plecami, niczym zjawy czy duchy. Ta umiejętność jest jednocześnie ich śmiertelną bronią, gdyż potencjalne ofiary nie słyszą nadlatującego zagrożenia. Sekret bezgłośnego lotu sów tkwi w piórach, których budowa nie przypomina piór innych ptaków.

Jak znaleźć sowę w lesie?

Wytropienie sowy w lesie do łatwych zadań nie należy. Dysponując jednak pewnym zasobem wiedzy, niczym "kapitan Sowa na tropie", możemy zwiększyć swoje szanse na spotkanie z wymarzonym gatunkiem. Wystarczy tylko wiedzieć gdzie, kiedy i "kogo" szukać.

Fakty i Mity o Sowach

Z sowami związanych jest wiele mitów, legend i zabobonów. Niektóre z nich są śmieszne, niektóre przerażające. Grupie tej wciąż przypisuje się wiele cech i zdolności, z jednej strony zakorzenionych głęboko w stereotypach, z drugiej będących przejawem obecnej popkultury. Przed zbliżającą się Nocą Sów warto przypomnieć sobie kilka z nich.

Sowy w słowiańskich wierzeniach

Odliczanie do Nocy Sów dobiega końca. Dwa dni przed wydarzeniem zachęcamy Was do wspólnej podróży w nieco baśniowy świat, owiany tajemnicą legend, dawnych wierzeń i kultur. Zobaczymy jak zmieniało się postrzeganie sów na przestrzeni wieków

Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Sporządzono Wieloletnie Łowieckie Plany Hodowlane

Sporządzono Wieloletnie Łowieckie Plany Hodowlane

Od 1 kwietnia br. obowiązuje na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu III edycja WŁPH. Dokumenty zatwierdzono na okres 10-letni, do marca 2027 r. Plany sporządza dyrektor RDLP w Poznaniu w uzgodnieniu z Marszałkiem Województwa i Polskim Związkiem Łowieckim.

Wieloletnie Łowieckie Plany Hodowlane nierozerwalnie powiązane są z koncepcją rejonów hodowlanych. Głównym celem łowieckich rejonów hodowlanych jest wdrożenie idei wielkoobszarowego planowania w gospodarce łowieckiej. Rejony hodowlane to obszary obejmujące swym zasięgiem całoroczne areały bytowania lokalnych populacji zwierzyny. Granice rejonów są wyznaczane z uwzględnieniem lokalizacji wszystkich kompleksów leśnych i naturalnych ciągów migracyjnych zwierząt.  Dla każdego rejonu hodowlanego WŁPH sporządzany jest oddzielnie.

Gospodarka łowiecka w Polsce prowadzona jest na zasadach określonych w ustawie „Prawo łowieckie", w oparciu o Roczne Plany Łowieckie i Wieloletnie Łowieckie Plany Hodowlane.

Pierwsze historyczne WŁPH zostały opracowane w 1998 roku i obowiązywały w okresie od roku 1998 do roku 2007, czyli przez dziewięć lat – zgodnie z dyspozycją zawartą w rozporządzeniu Ministra Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Następne WŁPH  sporządzono na okres 10-letni (od 01.04.2007 r. do 31.03.2017 r.). Aktualnie powstała III edycja WŁPH na okres 10-letni (od 01.04.2017 r. do 31.03.2027 r.).

Opracowanie planów wieloletnich poprzedzone było analizą i oceną realizacji zadań wynikających z poprzedniego dziesięciolecia. Wieloletnie Łowieckie Plany Hodowlane stanowią cenną bazę informacji o lokalnych populacjach zwierzyny, zawierają wiele szczegółowych danych, między innymi: wyjściowe stany inwentaryzacyjne zwierzyny z początku okresu obowiązywania, opis struktury płciowej zwierzyny grubej, opis struktury wiekowej samców zwierzyny płowej oraz docelowe liczebności zwierzyny na koniec okresu obowiązywania planów.

Nadzór nad realizacją Wieloletniego Łowieckiego Planu Hodowlanego zapewnia Koordynator Rejonów Hodowlanych.

Zawarto w nich ocenę zagospodarowania każdego obwodu łowieckiego, podając liczbę i rodzaj urządzeń związanych z prowadzeniem gospodarki łowieckiej, zamieszczono powierzchnię obszarów obsianych lub obsadzonych roślinami stanowiącymi żer dla zwierzyny (poletek łowieckich), obliczono powierzchnię zagospodarowanych łąk śródleśnych i przyleśnych, ilość pasów zaporowych i ich łączną długość wyrażoną w kilometrach. Każdemu dzierżawcy i zarządcy Plan wytycza zadania polegające m.in. na gospodarowaniu lokalnymi populacjami i zagospodarowaniu obwodów łowieckich.