Wyjątkowa osobowość, wielki pasjonat i leśnik, człowiek o dużej wrażliwości i duchowości.

 „Puszcza mnie wychowała i wykarmiła, wiele jej zawdzięczam” – te słowa często padają w rozmowach. Życie Czesława Kurowskiego od najmłodszych lat związane było z lasem. Z wielkim sentymentem przywołuje obrazy z dzieciństwa, kiedy wraz z rodzicami zbierał jagody i grzyby w lesie. Życiowa rozwaga i mądrość pozwala mu docenić przeszłość spędzoną na pracy w lesie, która ukształtowała jego hart ducha oraz tężyznę fizyczną dorastającego wówczas chłopca. Dziś, u kresu swej kariery zawodowej, wie, że gdyby nie ta przeszłość, nie byłoby teraźniejszości. Teraźniejszości bogatej w doświadczenie, liczne sukcesy zawodowe oraz dorobek, który nigdy nie zginie, ponieważ na trwałe zapisał się w szumie okolicznych kniei i zapachu leśnego runa.

Szacunek do przyrody oraz ogromna ciekawość i determinacja pchnęły go do zdobywania zawodu leśnika na Wydziale Leśnym Akademii Rolniczej w Poznaniu. Po ukończeniu studiów w 1980 r. , wrócił w rodzinne strony i w błyskawicznym tempie piął się po szczeblach kariery zawodowej. Awanse przychodziły same, natomiast cel, którym było dobro okolicznych lasów okupił własną ciężką pracą i zaangażowaniem. Lasy te umiłował szczególnie, czego wyrazem była troska, zarówno o ich walory przyrodnicze jak i wartość kulturową. Z jego inicjatywy ustanowiono większość pomników przyrody istniejących na terenie adleśnictwa Pniewy. Z wielką starannością uczestniczył w tworzeniu kolejnych form ochrony przyrody, a swą wiedzę i doświadczenie wykorzystywał przy opracowywaniu planów ich ochrony. Jest wielkim propagatorem idei wielofunkcyjności lasu. Oprócz tej produkcyjnej – dającej wyraz w pozyskanym drewnie, dostrzegał potrzebę rozwoju funkcji społecznej i kulturowej. Z jego inicjatywy powstała pierwsza w okolicy ścieżka edukacyjna, którą do dziś odwiedziły tysiące, jeśli nie dziesiątki tysięcy uczniów wraz z nauczycielami.

Jego zawodowa pasja skoncentrowała się szczególnie na hodowli lasu, doskonaleniu jej metod i technik, oraz na selekcji genetycznej i nasiennictwie, które w owym czasie zaczęły silnie rozwijać się jako nauki leśne. Jest współtwórcą plantacji nasiennych świerka białowieskiego, sosny noteckiej, olszy, lipy oraz dębu krotoszyńskiego. Pierwsza z nich jest unikatem na skalę światową. Powołując ją do życia 30 lat temu, nikt z zaangażowanych w ten proces, nie mógł wiedzieć, że stanie się niejako wizjonerem. Dziś materiał genetyczny zachowany na plantacji, jest wyjątkowy, gdyż stanowi potomstwo, w większości wymarłych już na terenie Puszczy Białowieskiej drzew matecznych.

Jako człowiek o głębokiej duchowości, przez całe swoje zawodowe życie chronił od zapomnienia miejsca pamięci, kapliczki, leśne cmentarze oraz wszelkie obiekty kultury niematerialnej. Każde takie miejsce otoczył opieką i zinwentaryzował, znajdując dla nich miejsce na kartach pierwszego tworzonego w nadleśnictwie Programu Ochrony Przyrody.

Za swoją działalność zawodową i społeczną został wyróżniony „Brązowym Krzyżem Zasługi”, „Medalem Złotym za Długoletnią Służbę”, Odznaką „Za zasługi dla ochrony środowiska i gospodarki wodnej”, Srebrną Odznaką Honorową „Za zasługi dla rozwoju SITLiD”, „Srebrną Odznaką Honorową NOT”, Medalem PTTK Wielkopolska Korporacja Oddziałów Franciszka Jaśkowiaka „ Za zasługi w krzewieniu turystyki i krajoznawstwa w Wielkopolsce”, Medalem PTTK „Za pomoc i współpracę”. Kończąc swą zawodową drogę otrzymał najwyższe odznaczenie leśne - „Kordelasa Leśnika Polskiego” dla uznania zasług na rzecz leśnictwa i środowiska przyrodniczego

Jest naszym Nauczycielem. Kopalnią wiedzy i Autorytetem. Był kiedy przyjmowano większość z nas do pracy. Zawsze służył swoim doświadczeniem. Nigdy nie zostawiał młodego pracownika w zawodowej niepewności. Można powiedzieć, że przygotował wielu z nas do pracy w biurze jak i w terenie.

Dziś pozostaje nam pogratulować i wyrazić naszą ogromną wdzięczność, za te wszystkie lata współpracy. Nie musimy zapewniać, że dorobek tych 40 lat pracy nie zginie, ponieważ już na trwałe zapisał się na kartach 73 - letniej historii Nadleśnictwa Pniewy. Będziemy na zawsze pamiętać, że jest Pan Współtwórcą tej bogatej historii.