Nowe życie

W szkółce leśnej Nowy Świat produkowane są przede wszystkim główne gatunki lasotwórcze, czyli sosny, dęby, buki, świerki i brzozy, ale także modrzewie, graby czy tez różne gatunki klonów. Efektywne wykorzystanie materiału nasiennego wymaga prawidłowego postępowania, od zbioru, poprzez transport, składowanie, czyszczenie oraz utrzymywanie odpowiednich warunków przechowywania. Nasiona wszystkich gatunków drzew i krzewów powinny być obowiązkowo zaprawiane. Zaprawianie nasion, czyli zabezpieczenie kiełkujących nasion przed patogenami i szkodnikami przenoszonymi na nasionach i występującymi w glebie. Powierzchnia produkcyjna szkółek w zarządzie poznańskiej dyrekcji wynosi ponad 120 ha. Z takich nasion wschody roślin są wydajniejsze i bardziej efektywne a młode siewki stają się odporne na groźne choroby oraz szkodniki, co w rezultacie daje wyższe plony.

Siew

Na zaplanowanych i przygotowanych kwaterach w szkółce wykonuje się częściowy siew rzędowy, który ułatwia pielęgnowanie gleby sposobami mechanicznymi oraz pozwala kształtować systemy korzeniowe siewek. Gatunki iglaste, takie jak sosna, świerk, modrzew siejemy przy pomocy siewnika nasion lekkich, natomiast ręcznie wysiewa się dęby, brzozy, olchę czy też buka. Termin siewu uzależniony jest od biologicznych właściwości danego gatunku, m.in. wilgotności czy też temperatury gleby.  

Pielęgnacja

Wiosną, gdy temperatura i wilgotność sprzyja, kiełkują i rosną w siłę nie tylko wysiane przez nas nasiona, ale również i jakby ze zdwojoną siłą całe zastępy chwastów. To one doskwierają niemal przez cały okres wegetacyjny. Uporczywie wyrastają na rzędach i międzyrzędami. Potrafią zagłuszyć, osłabić, ograniczać wzrost i utrudniać dostęp do substancji odżywczych siewkom i sadzonkom.  Co gorsza szybko rozsiewają się lub odrastają z rozłogów, dlatego konieczne jest regularne usuwanie chwastów. Ręczne usuwanie, czy spulchnienie gleby opielaczem to zabiegi mające na celu pozbycie się chwastów. Pielęgnacja i ochrona na szkółce prowadzona jest miedzy innymi przy zastosowaniu metody integrowanej ochrony roślin tj. z wykorzystaniem metod nie chemicznych, minimalizujących zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz środowiska.

Szkółkarz, aby zebrać plony swojej pracy musi prowadzić również opryski obligatoryjne, profilaktyczne lub objawowe. Wszystko w ściśle określonych terminach i warunkach pogodowych. Zanim jeszcze pojawią się siewki, a gleba zaczyna dopiero pękać wykonywany jest oprysk przeciwko zgorzeli siewek.

Leśniczy-szkółkarz

Znajomość fitopatologii, entomologii, meteorologii, biologii oraz morfologii drzew jest podstawą pracy leśniczego-szkółkarza. Wymaga dużo czasu, energii, cierpliwości i przede wszystkim zamiłowania do przyrody.  Umiejętność obserwacji przyrody i wyprzedzania jej o krok to nie lada sztuka. Leśniczy musi pilnować by w  odpowiednim momencie zabezpieczyć sadzonki przed przymrozkami, przykrywając je np. agrowłókniną, a następnie odkryć, by nie dopuścić do ich zaparzenia i zdeformowania. Z kolei deszczowanie i podlewanie sadzonek powinno być wykonywane adekwatnie do panujących warunków atmosferycznych, by nie wysuszyć sadzonek bądź nie spowodować nadmiernego nawodnienia. Konieczne jest również szybkie reagowanie w przypadku pojawienia się pasożytniczych owadów i grzybów. To są nie licznie zadania z codziennej pracy leśniczego szkółkarza. W życiu leśników las jest przestrzenią i czasem tak jak szkółka dla leśniczego-szkółkarza.