Dla samic dzika wiosna to wyjątkowo trudny czas, gdyż po jesiennej rui, zwanej huczką oraz okresie ciąży, który przypadał zimą, rodzą a potem karmią swe młode.  W jeszcze bezlistnym lesie łatwo zaobserwować miejsca, w których przychodzą na świat młode dziki. Są to tzw. barłogi, przygotowywane przez samicę z wielką pieczołowitością i starannością. Na legowiska wybierają miejsca dobrze osłonięte od wiatru i deszczu a do środka znoszą do nich trzciny, gałęzie a nawet miękki mech. Przez najbliższe dni młode przebywają w nich ze swoją mamą, by potem wędrować wspólnie z innymi lochami i ich potomstwem po okolicy.

Na jedną z takich dziczych watach natrafił podleśniczy Nadleśnictwa Pniewy i byłby to dla niego całkiem zwyczajny widok, gdyby nie jeden, wyjątkowy młody jegomość. Okazało się, że wśród 30 pasiastych warchlaków znalazł się jeden… kropkowany!

Oczywiście to niebywałe umaszczenie sierści dzika spowodowane jest chorobą genetyczną, związaną z nieprawidłowym wiązaniem barwnika – melaniny.  Choć rzadkie, jest to całkiem normalne zjawisko w przyrodzie. Wśród zwierząt jednak tak jak wśród ludzi - nie łatwo być „innym".